เดินถนนสายการค้า(Shopping Street)
เดินกลับมาเดินเที่ยวในชอปปิ้งสตรีทใช้เวลาพอสมควร
แต่เดินชมเมืองทำให้หายเหนื่อยได้บ้าง
ประเทศญีปุ่นเป็นประเทศที่ร่มรื่นดีนะ 
เพราะ
ตามสถานต่างไป ที่ไม่อยู่ในเมืองจะมีการปลูกต้นไม้ 2
ข้างทางเป็นอุโมงค์ต้นไม้ พอถึงชอปปิ้งสตรีทเดินดูโน่นดูนี่
ของกินเข้าน่ากินทั้งนั้นเลย แล้วก็ไปสะดุดตากับโดรายากิของร้านนึงเข้า
เขามีโดรายากิขนาดใหญ่กว่าปกติด้วย ที่บ้านเรามีกินนั้นเป็นเหมือนกับไซด์ S
ของเขาเลย เขามีขนาด M,L และ XL ด้วย ผมซื้อขนาดน่าจะ L มากินล่ะ
โดรายากิร้านนี้มีแบบไม่หวานกับหวาน ก็เลือกทานกันเอาเองนะ 
เดิน
มาได้ครึ่งทาง เจอกับร้าน 100 เยน เลยเข้าไปดู
แต่พอเข้าไปมันลืมเหนื่อยเลยล่ะ เพราะของบางอย่างก็มีในบ้านเรา
อย่างเช่นที่แขวนยากันยุง
เขาเอาไว้แขวนกับกางเกงยีนส์นะ เอาเหน็บไว้กับเข็มขัดกับที่แขวนถุงเท้า
เอาไว้แขวนถุงเท้าที่ซักแล้วมาเหน็บแล้วตากไว้
ไม่รู้ว่าบ้านเรามีหรือเปล่านะ
บางอย่างก็ไม่มี เดินเพลิน ๆ เลย เดินจนถึงประมาณ 1
ทุ่มร้านปิดพอดี(ญี่ปุ่นอากาศเย็น ร้านค้าต่าง ๆ จึงปิดเร็ว)
ออกมากทุกร้านปิดหมดแล้ว เหลือแต่ร้านอาหารเท่านั้น
จึงลงความเห็นกันว่ากินข้าวที่นี่ล่ะ
เพราะถ้าหิ้วท้องไปโอซาก้าคงจะไม่ไหวแน่ เลยเข้าไปร้านนึงสั่งโน่นนี่กัน
ผมสั่งข้าวแกงกะหรี่
ตอนแรกก็นึกว่าจะได้เป็นแกงกะหรี่หมูทอดหรือแกงกะหรี่หมูชิ้น
แต่กลับได้เป็นแกงกะหรี่วิญญาณหมู มาในชามแล้วก็มีแกงกะหรี่ราดข้าว
พอลองกินดูก็ไม่ถือว่าเก๊นะ ใช้ได้ทีเดียว(อันนี้เขาเรียกว่าคาเร)
แต่ถ้ามีหมูหรือเนื้อสัตว์ให้เป็นเป็นชิ้นมันจะดีกว่านี้(ถ้ามีหมูจะเรียก
คัทซึคาเร จำไว้ถ้าสั่งแค่คาเรจะได้วิญญาณหมู
ถ้าจะเอาหมูต้องสั่งคัทซึคาเร) แต่มีข้าวอยู่นิดเดียวเอง
คาดว่าข้าวแกงกะหรี่คงเป็นเมนูที่เอาไว้ให้เด็กที่ทานยากทานน่ะ
ส่วนคนอื่นก็สั่งกันซะอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ
พอท้องอิ่มก็เดินทางกลับมาพักที่โอซาก้า ถึงโรงแรมก็เก็บข้าวของกับถ่ายโดรายากิมาให้ดูกัน
ไม่รู้เทียบกับอะไรดี เลยเทียบกับหน้าตัวเอง
กับถ่ายเสื่อทาทามิ ใครคิดว่าเสื่อทาทามิจะไม่หนามากลองดูนี่แล้วจะรู้ว่ามันหนามากแลยล่ะ
เสร็จแล้วก็โดดตูมลงอ่างเลย เหนื่อยมาเยอะเลยวันนี้ อาบน้ำเสร็จก็นอนยาวถึงเช้าเลย วัวันพรุ่งนี้ผมจะพาไปเที่ยว Kyoto เมืองหลวงเก่าของญีปุ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น